Als ik vertel dat ik in Noorbeek woon, krijg ik steevast de reactie: ‘Ooh...maar dat is mooi!’ of ‘Wat moet het heerlijk zijn om daar te wonen!’
Natuurlijk. Noorbeek wordt getypeerd als pittoresk en ligt sinds enkele jaren zelfs in een Icoonlandschap. Voor mij is het het dorp waarin ik opgroeide. Waar ik iedereen ken.
Architect Alphons Boosten
Ik ken de mensen, de gebruiken en de stand van de zon. Ik weet hoe het dorp voelt, hoe het reageert in alle jaargetijden. Ik ken alle weggetjes, vergezichten en percelen. Ons huis is een typisch pand. Het ligt op een terp, wat een majestueuze aanblik oplevert.
Het lijkt daardoor extra groot. Het is in opdracht van het burgemeestersechtpaar van Noorbeek ontworpen door architect Alphons Boosten en gebouwd in 1936. Dat zijn op zich al heel wat unieke feiten. De voortuin was opgedeeld in terrassen en ingericht als rotstuin. Ongewoon voor die tijd, want toen was een tuin een moestuin en bloemen zoals rozen of chrysanten stonden daar hoogstens verdwaald tussenin. In ónze tuin werden botanische exemplaren verzameld en nauwkeurig verzorgd. Het verhaal gaat dat kleine plantjes zelfs in de tabakspijp van meneer bewaard werden. Zie je het voor je?
Ongebruikelijk
Verder was het ongebruikelijk in deze streek van oude hoeves en vakwerkhuizen, dat een architect van naam werd gevraagd om een landhuis te tekenen. Het stel had misschien werk van deze stijl of van deze architect gezien en gedacht: ‘Dit willen wij ook.’
Pikant detail in het bouwtraject is dat burgemeester Nahon een vergunningsaanvraag deed bij het college van burgemeester en wethouders van Noorbeek voor het bouwen van zijn landhuis en dat het college van burgemeester en wethouders van Noorbeek deze vergunningsaanvraag toekende. Ondertekend door burgemeester Nahon.
De bouw
Tijdens de bouw op het perceel aan de Bovenstraat was er geen bebouwing in de buurt. Het huis lag hoog en solitair. Het voorzag in zijn eigen watervoorziening door zinkputten, ondergrondse buffers en waterpompen voor huishoudelijk gebruik en om de tuin te sproeien.
Het werd verwarmd met kachels en het was niet geïsoleerd. Er was een grindpad naar de kelderdeur. Er was geen auto, dus een garage of oprit stond niet op het programma van eisen.
Het ontwerp: Wel of geen symmetrie
Het ontwerp is kenmerkend voor de Amsterdamse school. Geometrische vormen en symmetrie. Of net geen symmetrie? Een puntdak, overstekende dakpartijen en de kenmerkende trap naar de overdekte entree. Witgeschilderde kozijnen en boeiboorden. Stevige, rode metselsteen.
Geen krullen, tierlantijnen, alleen één enkel glas-in-lood raam én het speelse kijk-raampje in de voordeur natuurlijk. Een kamer en-suite met glazen schuifdeuren en vaste trappen naar alle vier de etages.
Een warm thuis
Sinds 1993 wonen wij in dit landhuis. Het ontwerp staat als een huis. De sterke vormen en duidelijke indeling zijn gebleven, maar door de tijd heen is het huis getransformeerd tot een moderne en gerieflijke woning.
Alle faciliteiten van nu zijn er intussen in verwerkt. Dus ja, het is ontzettend mooi in Noorbeek. En het strak ontworpen landhuis biedt al jaren een warm thuis.
Geschreven door: Chantal Schreurs
Bovenstraat 28, Noorbeek
www.zozuidlimburg.com
